Koci skarbiec: Świat ludzi to koszmar.

Mała syrenka

☼☼☼☼☼

Czy widzisz ten cudowny blask,

tych skarbów dotąd nie widział nikt z was.

Do szczęścia mało mi brak,

wiem, że uważasz tak.

Mam przydasiów pokłady nie małe

i cotosie w kolekcji są mej.

Chcesz to mogę ci dać, są wspaniałe,

ale cóż, kiedy ja więcej chce...

Życie pod wodą jest lepsze niż wszystko, co oni tam mają na górze.

Kiedy przez trzysta lat dążyć będziemy do tego, aby w miarę naszych sił czynić dobro, wtedy osiągniemy nieśmiertelność i będziemy brały udział w ludzkim wiecznym szczęściu. Biedna mała syreno, dążyłaś całym swym sercem do tego samego co my celu! Cierpiałaś tak jak my i wzniosłaś się do świata powietrznych duchów, a po trzystu latach możesz przez dobre uczynki zdobyć nieśmiertelną duszę.

Syreny nie mają nieśmiertelnej duszy i nie mogą jej mieć, chyba że zdobędą miłość człowieka.

Choć nie wiem skąd i nie wiem jak,

lecz wiem, że coś się już zaczyna.

Nadchodzi dzień, ten w którym mnie...

...wasz przyjmie świat!

Został jeszcze jeden problem... jak zniosę tęsknotę za nią?

Widziała okręty, ale z daleka wyglądały jak mewy; zabawne delfiny fikały koziołki, a wielkie wieloryby parskały wodą z dziurek od nosa. Wyglądało to jak tysiące fontann dookoła.

Musisz mrugać oczętami o tak... i sznurować usta o tak!

Coraz bardziej zaczęła kochać ludzi, coraz silniej pragnęła przebywać między nimi, świat ludzi wydawał jej się o wiele większy niż jej świat, ludzie mogą przecież pływać statkami po morzu, mogą wspinać się na wielkie szczyty wysoko aż pod chmury, a kraje, które do nich należą, ciągną się lasami i polami o wiele dalej, niż sięga jej wzrok.